چگونه میتوان رابطۀ صحیحی با خدا داشت؟

برای دستیابی به یک رابطۀ صحیح با خدا، بهتر است ابتدا به آنچه این رابطه را قطع نموده است اشاره کنیم. آنچه این رابطه را گسسته است گناه میباشد. "همه رو گردانیده، با هم فاسد شده اند. نیکوکاری نیست، یکی هم نیست" (مزمور 3:14). ما نسبت به فرمان خدا طغیان ورزیده ایم. مطابق اشعیا (6:53) "جمیع ما مثل گوسفندان گمراه شده بودیم و هر یک از ما به راه خود برگشته بودیم."

خبر بدی که وجود دارد، این است که مجازات گناه مرگ میباشد. "هر کسی که گناه وَرزد خواهد مُرد" (حزقیال 4:18). اما خبر خوش این است که خدای پر مُحبت، به دنبال ما آمده است تا ما را نجات بخشد. عیسی مسیح، هدف آمدن خود را به این جهان اینچنین بیان میدارد: "پسر انسان آمده است تا گمشده را بجوید و نجات بخشد" (لوقا 10:19). هنگامی که او بر صلیب، جان خود را تسلیم مینمود، با گفتن "تمام شد" (یوحنا 30:19) اعلام کرد که مأموریت خود را به اتمام رسانیده است.

برای داشتن رابطۀ صحیح با خدا، ابتدا باید گناهکار بودن خود را بپذیریم، سپس باید با فروتنی، گناه خود را به خدا اعتراف کنیم (اشعیا 15:57) و مُصمّم از آن توبه کنیم. "زیرا به زبان اعتراف میشود و به جهت نجات" (رومیان 10:10). این توبه و بازگشت از گناهان بایستی به همراه ایمان باشد. این ایمان در واقع، اعتماد به این مطلب است که مرگِ قربانی گونۀ عیسی مسیح بر صلیب و قیام معجزه آسای او از مردگان، به او این اقتدار و استحقاق را میدهد که نجات دهندۀ ما باشد (رومیان 9:10). لزوم ایمان در آیات بسیاری، از جمله یوحنا (27:20)، اعمال (31:16)، غلاطیان (16:2، 11:3) و افسسیان (8:2) اشاره شده است. داشتن رابطۀ صحیح با خدا، بستگی به عکس العمل شما نسبت به آن چیزی است که خدا به جای ما انجام داده است. او نجات دهنده را فرستاد، او قربانی لازم برای پاک کردن گناهان شما را مُهیّا ساخت (یوحنا 29:1) و به شما وعده داد که: "هر که نام خداوند را بخواند، نجات یابد" (اعمال 21:2).

مَثل پسر گمشده (لوقا 32:15-11)، یک نمونۀ زیبا از "توبه" و "آمرزش" می باشد. پسر کوچکتر، ثروت پدر خود را با انجام گناهان شرم آور تلف کرد (آیۀ 13). او هنگامیکه به اشتباه خود پی برد، تصمیم گرفت به خانه برگردد (آیۀ 18). او تصور می کرد که در خانۀ پدر، دیگر به عنوان پسر پذیرفته نخواهد شد (آیۀ 19)، اما او در اشتباه بود. پدر، این یاغی توبه کار را همچنان محبت نمود (آیۀ 20)، همۀ گناهان او بخشیده شد و جشن عظیمی راه افتاد (آیۀ .(24 خدا آنقدر نیکوست که همیشه نسبت به انجام وعده های خود امین میماند. یکی از این وعده ها، آمرزش گناهان ماست. خداوند نزدیک شکسته دلان است و روح کوفتگان را نجات خواهد داد (مزمور .(18:34

اگر مایل هستید با خدا رابطۀ صحیحی داشته باشید، میتوانید از این نمونۀ دعا استفاده کنید. ولی این حقیقت را همیشه بیاد داشته باشید که گفتن و یا تکرار این دعا (و یا هر دعای دیگر)، باعث نجات شما نمیشود. نجات واقعی تنها با اعتماد قلبی به عیسی مسیح، که بر صلیب، گناهان ما را آمرزید دریافت میشود. این دعا راه ساده ای است برای ابراز ایمان و قدردانی شما از خدائی که راه نجات را برای شما تدارک دید. "خداوندا، می دانم که به ضّد تو گناه کرده ام و مستحق مجازات می باشم، اما می دانم که عیسی مسیح، مجازاتی را که من شایستۀ آن بودم بر خود گرفت تا من بتوانم بوسیلۀ ایمان به او آمرزیده شوم. از گناه خود توبه میکنم و برای نجات فقط به تو اعتماد میکنم. تو را شکر می کنم که محض فیض عجیب خود، گناهانم را بخشیده و به من حیات جاودانی داده ای. آمین."

خدا کیست و چه صفاتی دارد؟

خبر خوش این است که اطلاعات زیادی در این زمینه در دسترس است. در این راستا بهتر است که ابتدا به مطالعه کـلی این صفات بپردازیم و سپس برای روشن شدن مطلب، به کتاب مقدس مراجعه کرده و آیات مربوط به هر خصوصیت را مورد بررسی دقیق تری قرار دهیم. باید به خاطر داشت که در این مطالعه، بررسی کردن آیات کتاب مقدس (که به عنوان مرجع ذکر می شوند) بسیار مُهم و الزامی است. اگر تعلیم مقتدرانه کتاب مقدس را در این زمینه نادیده بگیریم، حاصل مطالعه ما مجموعه ای از عقاید انسانی خواهد بود که می تواند ما را به نتایج غلطی نسبت به صفات الهی برساند. (ایوب 42:7) تلاش برای درک شخصیت و صفات خدا قدمی فراتر از توانائی ماست. ولیکن نداشتن چنین شناختی از خدای حقیقی، زمینه ای خواهد بود تا خدایان کاذب را پیروی و پرستش کنیم، (خروج 5:20-3).

تنها آنچه خدا از خود مکشوف کرده است قابل شناخت می باشد. یکی از صفات الهی "نـــــور" است. این صفت بدان معنی است که خدا خویشتن و اطلاعات مربوط به خود را مکشوف می نماید، (اشعیا 19:6، یعقوب 17:1). هیچ یک از ما نباید نسبت به آنچه خدا از خود مکشوف کرده است بی تفاوت باشیم تا مبادا از دُخول به آرامی او بازداشته شویم. (عبرانیان 4:1) خلقت، کتاب مقدس و کلمه ای که جسم انسانی پوشید (عیسی مسیح)، همگی ما را یاری می کنند تا خدا و چگونگی او را بشناسیم.

برای شروع لازم است درک کنیم که خدا خالق است و ما بخشی از خلقت او هستیم، (پیدایش 1:1، مزمور 24:1). خدا فرمود تا انسان در شباهت وی آفریده شود. بنابراین، انسان در مرتبه ای والاتر از سایر مخلوقات قرار گرفت و به او قدرت داده شد تا بر همه آنها حکومت نماید، (پیدایش 28:1-26). هر چند خلقت به واسطه "سقوط انسان" صدمه دید، ولی هنوز هم آثار اعمال خدا در آن مشهود است، (پیدایش 18:3-17، رومیان 20:1-19). با مشاهده وسعت، پیچیدگی، زیبائی و نظم خلقت می توان به عظمت خدا پی برد.

مطالعه برخی از اسامی خدا در کتاب مقدس می تواند ما را در درک شخصیت و چگونگی خدا یاری دهد. این اسامی به ترتیب ذیل میباشند.

الوهیم: قدرتمند - الهی (پیدایش 1:1)

آدونای: خداوند - اشاره به رابطه بین سَروَر و خدمتگزار می کند (خروج 13:4-10)

ال الیون: والاترین - قدرتمندترین (پیدایش 20:14)

ال روئی: شخص قادری که می بیند (پیدایش 13:16)

ال شدای: خدای قادر مطلق (پیدایش 17:1)

ال اولام: خدای ابدی (اشعیا 28:40)

یهوه: خدای "من هستم"، خدای واجب الوجود و ابدی (خروج 14:3-13)

حال به بررسی فراتر صفات الهی می پردازیم. او خدائی است ابدی، خدائی که هستی وی بدون ابتدا و انتهاست. او نقطه ای آغازین ندارد و هستی او هیچگاه انتها نخواهد پذیرفت. او خدائی است غیرفانی و لایتناهی (تثنیه 33:27، مزمور 90:2، اول تیموتاوس 17:1). او خدائی است تغییر ناپذیر، او دچار تحول و دگرگونی نمی شود. به همین دلیل او کاملا قابل اعتماد است، (ملاکی 6:3، اعداد 23:9، مزمور 27:10-26). او خدائی است منحصر به فرد، ذات و اعمال او را نمیتوان با هیچکس دیگر مقایسه کرد. او کامل است و هیچکس نمی تواند با وی برابری کند، (دوم سموئیل 22:7، مزمور 86:8، اشعیا 40:25، متی 48:5). او خدائی است غیر قابل تفحّص، هیچکس قادر نیست وی را آنچنانکه هست بطور کامل درک کند، (اشعیا 28:40، مزمور 3:145، رومیان 34:11-33).

خدا عادل است، یعنی نزد وی طرفداری نیست، (تثنیه 32:4، مزمور 30:18). خدا، خدائی است قادر مطلق. این بدان معنی است که او قادر به انجام هر کاری است که او را خشنود نماید. باید توجه داشت که او کارهائی را انجام میدهد که با سایر خصوصیاتش در تناقض نباشند، (مکاشفه 19:6، ارمیا 32:17 و27). خدا، خدائی است حاضر مطلق، بدین معنی که او همه جا حضور دارد. اما توجه داشته باشید که منظور این نیست که خدا همه چیز است! (مزمور 13:139-7، ارمیا 23:23). خدا دانای مطلق است، او از همه چیز اعم از گذشته، حال و آینده آگاهی دارد. او می داند که در حال حاضر در فکر من و شما چه میگذرد. از آنجا که او از همه چیز خبر دارد، عدالت او منجر به داوری عادلانه ای میگردد. (مزمور 5:139-1، امثال 21:5)

خدا، خدائی است واحد، یعنی خدائی جز او وجود ندارد. وحدانیت (یگانگی) خدا ما را به این نتیجه میرساند که او یگانه شخصی است که قادر است عمیق ترین احتیاجات قلبی ما را رفع نماید و در نتیجه، تنها او شایسته است تا پرستیده و تمجید شود، (تثنیه 4:6). خدا، خدائی است عادل، او نمیتواند اعمال گناه آلود را نادیده بگیرد. خدا، بدلیل همین عدالت و راستی خویش، مجازات و داوری ما را بر عیسی مسیح نهاد تا ما آمرزش گناهان را دریافت کنیم، (خروج 27:9، متی 46:27-45، رومیان 26:3-21).

خدا حاکم مطلق است. یعنی او بالاتر و والاتر از همه چیز است. هیچ چیزی در خلقت، دانسته و یا ندانسته قادر نیست هدف و منظور الهی را باطل سازد. (مزمور 93:1، 95:3، ارمیا 23:10). خدا روح است، یعنی او غیر قابل مشاهده می باشد. (یوحنا 18:1، 24:4). خدا یک تثلیث است. این بدان معنی است که او سه شخصیت در یک ذات واحد است. هر سه شخصیت الهی از لحاظ فطرت، قدرت و جلال یکی می باشند. در متی 28:19 و مرقس 11:1-9، نام خدا بصورت مفرد بکار گرفته شده است و این در حالی است که کلمه مذکور اشاره به سه شخصیت پدر، پسر و روح القدس می کند. خدا حقیقت و راستی است. او هیچ تناقضی با خود ندارد. او نمیتواند دروغ بگوید و یا با ناراستی سازش نماید. او برای همیشه راستی و حقیقت است، (مزمور 117:2).

خدا قدوس است. او از هر گونه نجاست و فساد به دور است. او دشمن هر ناپاکی است. خدا هر شرارت را می بیند و نسبت به آن غضبناک میگردد. در کتاب مقدس، کلمه آتش در راستای قدوسیت و پاکی بکار گرفته شده است. به همین دلیل خدا اتش فروبرنده (سوزاننده) معرفی شده است، (اشعیا 3:6، خروج 5:3-3، عبرانیان 29:12).

خدا، خدائی است فیاض (فیض بخش)، یعنی نیکو، مهربان، رحیم و با محبت است. همه این صفات بیانگر نیکوئی خدا میباشند. اگر خدا فیض بخش نبود، نمی توانستیم با او رابطه ای نزدیک داشته باشیم، زیرا سایر صفات او ما را مُتهم به جدائی ابدی از او می کنند. ولی خدا را شکر که اینچنین نیست. او مایل است با ما رابطه ای مستقیم و شخصی ایجاد نماید، (خروج 34:6، مزمور 31:19، اول پطرس 3:1، یوحنا 16:3 و 17:3).

در جواب چنین پرسش بزرگی، در این مطالعه فقط به بررسی مختصری از خصوصیات الهی پرداختم. اکنون شما را به ادامه کشف و جستجوی خود در پی خدا تشویق می کنم. با مطالب بعدی در هفته های اینده همراه من باشید.

با تشکر